شناسایی باکتری های آنتاگونیست نماتد مرکبات (tylenchulus semipenetrans) در شرق گیلان و غرب مازندران

نماتد مرکبات، tylenchulus semipenetrans، دارای گسترش جهانی بوده و یکی از عوامل سرخشکیدگی در باغ-های مرکبات محسوب می شود. آلودگی توأم نماتد با قارچ های بیمارگر گیاهی ثانویه، اثرات سوئی بر رشد گیاه خواهند داشت. به منظور بررسی تاثیر عوامل بیولوژیک روی مرگ و میر لاروها و تفریخ تخم نماتد در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه 97 جدایه باکتری از فراریشه باغ های مرکبات شرق گیلان و غرب مازندران جداسازی شد. در آزمایشی دیگر تاثیر باکتری-های آنتاگونیست روی قارچ های بیمار گر مرکبات شامل fusarium oxysporum، f. solani، penicilium digitatum r. solani،pestaliopsis sp. و colletotricom gloeosporioides مورد ارزیابی قرار گرفت. شناسایی باکتری های آنتاگونیست با استفاده از ویژگی های ریخت شناسی، فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و مولکولی صورت گرفت و علاوه بر این ناحیه 16srdna آن ها توالی یابی شد. در شرایط آزمایشگاهی جدایه های bacilus cereus، chryseobacterium sp، burkhulderia sp با افزایش درصد مرگ و میر لارو ها به ترتیب 64%، 58% و 57% درصد بیشترین تاثیر را از خود نشان دهند ولی در ارتباط با کنترل قارچ های پاتوژن گیاهی ناتوان بودند. هم چنین در شرایط گلخانه با کاهش جمعیت نماتد ماده (تعداد در یک گرم ریشه) به ترتیب به 18، 12 و12 عدد در مقایسه با شاهد (100 عدد نماتد در یک گرم ریشه) عملکرد بسیار خوبی از خود نشان دادند. درمورد جدایه های اکتینومیست هشت جدایه در شرایط آزمایشگاهی با کاهش میزان تفریخ تخم در مدت هفت روز و مرگ و میر لاروها در مدت چهار روز، قابلیت آنتاگونیستی از خود نشان دادند. جدایه های streptomyces sp. sp1، streptomyces sp. sp2 و streptomyces sp. sp3 توانستند با کاهش تفریخ تخم به ترتیب 9/19، 7/18 و 2/26 درصد بیشترین تاثیر را داشته باشند ولی در مورد مرگ و میر لارو ها ضعیف عمل کردند، هم چنین جدایه های فوق توانستند قارچ های بیمارگر گیاهی را با درصد بالا کنترل کنند. تنها جدایهstreptomyces sp. igm17 توانست با کاهش تفریخ تخم به میزان 2/37 درصد و افزایش مرگ و میر لارو ها به میزان 4/52 درصد توانایی آنتاگونیستی مطلوبی از خود نشان دهد اما در زمینه کنترل قارچ های بیمارگر گیاهی ناتوان بود. در شرایط گلخانه، تنها جدایه های streptomyces sp. sp2 و streptomyces sp. igm17 توانستند با کاهش جمعیت نماتد ماده به ترتیب به 19 و 12 عدد تاثیر گذار باشند. همچنین جدایه های موثر در شرایط گلخانه موفق تر از نماتد کش نماکور عمل کردند. هفت جدایه تاثیر گذار توالی یابی شدند و توالی سه جدایه streptomyces sp. sp1، streptomyces sp. sp2 و streptomyces sp. sp3 به ترتیب با شماره شناسایی jn049633.1، jn049634.1 و jn049635.1 در بانک ژن ثبت شدند.